تابناک ایلام علی اصغر اسدی ::امروز در تقویم ملی کشور به نام روز خبرنگار ثبت شده است ،دوست داشتم در خصوص مسایل مبتلا به حوزه رسانه و خبر در استان قلم فرسایی کنم ،اما واقعا خبر آنقدر تکان دهنده است که نمی توان براحتی بر آن چشم بست و با غفلت از آن به موضوع دیگری پرداخت .
از بس درباره خودکشی و آسیب های اجتماعی در استان ایلام مطلب نگاشته شده و مردم از وضعیت این بحران اجتماعی مطلع هستند که دیگر پرداختن به چرایی ،ریشه ها و علل آن برای مردمی که خود می دانند علت خودکشی چیست به تعبیری زیره به کرمان بردن است !
دو نگاه درباره انتشار خبرهای حوزه خودکشی و دگرکشی در استان ایلام وجود دارد ،یک نگاه که معتقد است پرداختن به اخبار مایوس کننده و دلهره آور خودکشی و دگر کسی در استانی که مترصد جذب سرمایه گذار و توسعه است،به زعم آنان انتشار این دست خبرها می تواند سرمایه گذاری و توسعه را به محاق ببرد.
نگاه دوم هم اعتقاد دارد که پرداختن به این دست خبرها، در جامعه ایجاد تشتت کرده و به نوعی می تواند تسهیل گر این دست آسیب ها در استان شود و یا بر روح و روان مردم چنگ اندازد.
شاید اگر هر دو اعتقاد نشات گرفته از دغدغه و دلسوزی برای استان باشد ،بتوان برای آنها ارزش قایل شد ،اما متاسفانه چون از سوی کسانی مطرح می شود که با انتشار این خبرها پته ناکارآمدی و‌بی خیالی اشان روی آب انداخته می شود ،پس ما هم بخاطر تحرک بخشی ناگزیر به انتشار و تحلیل و تفسیر این دست خبرها هستیم
از اینرو صرفنطر از تمامی حرف و حدیث ها با زیان آمار یک راست به اصل خبر می پردازیم ؛
از روز شنبه همین هفته تا امروز دو خودکشی در شهرستان کوچک چوار به ثبت رسید تا در کمتر از یکماه آمار خودکشی در این شهرستان به عدد چهار برسد !
واکاوی آماری دیگر خودکشی های ثبت شده در یکماه اخیر نشان می دهد که در استان ایلام این رقم فراتر از هفت نفر به ثبت رسیده است .
آماری تکان دهنده و البته ملال آور از استان محرومی که به رغم تمامی ادعاها و هزینه های بیخود صورت گرفته از سوی دستگاههای پر ادعای متولی حوزه آسیب های اجتماعی ،همچنان پرچمدار خودکشی در بین استان‌های کشور محسوب می شود.
در خصوص علل و ریشه های خودکشی در استان ایلام سخن به غایت گفته شده ،هم رسانه ها وهم مدیران دستگاههای متولی به خوبی می دانند که خودکشی پدیده ای چند فاکتوریست و ریشه در علل فراوانی دارد.
خواه می خواهد فقر مالی باشد یا فرهنگی ،حاصل اختلاف خانوادگی باشد یا عصبانیت آنی ،خواه لبریز شدن حوصله باشد یا از سر ناامیدی ،به هرحال هر چه که می خواهد عامل آن باشد ،اما خودکشی در ایلام در شخصیت ما ایلامی ها شکل گرفته است .
شکل گیری این شخصیت هم کار یکی دو هفته اخیر و ماه گذشته وامسال و سال گذشته نیست ! سالهاست ایلام بر سکوی فراوانی این معضل اجتماعی قرار دارد و گویا کسی هم نمی تواند حریف آن بشود !
آری !این ابزار تمام کننده و پایان بخش آنچنان در کالبد زندگی اجتماعی ما جا خوش کرده است که پرکاربرد ترین جمله برای قایق آمدن بر مشکلات و عصبانیت ها در میان خانواده و بیرون از آن ،بکارگیری لفظ «از دست تو خودم را می کشم »است ،این یعنی خودکشی بخشی از زندگی اجتماعی ما ایلامی ها شده است
چکار باید کرد ؟! مقصر کیست ؟ افراد ،خانواده ،جامعه،تربیت و آموزش یا ساختارهای اجتماعی ؟ مدرسه یا دانشگاه و احیانا دولت ها یا حاکمیت ؟!
اگر بخواهیم منصفانه به قضاوت بنشینیم باید بگوییم که همه آنهایی که نام بردیم به نوعی در شکل گیری شخصیت خودکشی در ایلام مقصرند.
شاید برخی از باب گرفتاری در چنبره توهم توطئه مثل همیشه مطالب انتشار یافته را خصومت یا تخریب و تضعیف خود معنا کنند ،اما باور کنید اینگونه نیست ،چرا ما دنبال این هستیم که بیدارباش بدهیم به کسانی که یا خوابند یا واقعا خود را به خواب زده اند.
بیشتر از آن نگرانیم که آنانی که که بودجه می گیرند تا مانع از پیشروی این پدیده شوم در ایلام بشوند خود را به خواب زده باشند ،چرا که بیدار کردن کسی که خود را به خواب زده است به مراتب سخت تر از کسی است که واقعا خواب باشد !
همانطور که در سطور بالا به آن اشاره شد ،فعلا کاری به ریشه های خودکشی نداریم ،بنا هم نیست با یک مطلب آن را بشناسیم و بشناسانیم ،هر عاملی ممکن است که باعث شود تا یک فرد برای خاتمه دادن به زندگی خود دست به کار شود!اما سوال اینجاست چرا خود کشی ؟!
چرا با وجود دستگاههای متعددی که هرکدام بودجه خاص مقابله و پیشگیری از آسیب های اجتماعی را دریافت و هزینه می کند ،با وجود مطالعات صورت گرفته و سمینارها و نشست های متعدد ،اما روند خودکشی در استان پیشرونده است ؟!خودکشی با تغییر و تولد ابزارها ،بروز تر می شود؟؛
آیا غیر از این است که این دستگاهها اسیر بازهای های غیر تخصصی شده و را مدیریت آن به دست کسانی سپرده شده که با کارکرد های اصلی دستگاه بیگانه اند؟
شما تصور کنید در استان ما چندین دستگاه مهم از آموزش و پرورش گرفته تا بهزیستی ،از بسیج گرفته تا هلال احمر و دانشگاه علوم پزشکی و سازمان تبلیغات اسلامی و نیروی انتظامی برای پیشگیری از آسیب های اجتماعی بودجه دریافت می کنند و پول خرج می کنند اما هیچکدام از آنان نتوانسته اند جلودار خودکشی در ایلام شوند ؟!قباحت ندارد ؟!
در این مطلب مجالی برای ریشه یابی و پرداختن به علل تخصصی شکل گیری پدیده خودکشی نیست ،فقط هدف این است که با زبان آماری که امکان حاشای آن وجود ندارد ،بگویم که این زنگ خطر هنوز استمرار دارد و دستگاههای متولی کجای کارند ؟!
آیا این موازی کاری های بی‌حاصل بجز میدان دادن به خودکشی، خروجی دیگری هم دارد ؟! آیا یک دستگاهی پیدا می شود با زبان آماری و سند اعلام کند که با وجود هزینه کرد صدها و شاید میلیاردها تومان اعتبار حوزه آسیب های اجتماعی در کنترل مصداقی خودکشی و دیگر آسیب های مخرب اجتماعی نقش داشته تند ؟!
کاری نداریم که از این بخش از مطلب ما چه برداشتی میکنند ،اما به صراحت می گویم تا زمانی که مدیریت دستگاههای با کارکرد تخصصی با نگاه سیاسی ، رفع تکلیفی و طایفه ای در اختیار افراد ناکارآمد قرار می گیرد ،آش همین آش و کاسه همین کاسه خواهد بود !
مگر می شود در حالیکه به سبک ملک الطوایفی ،مدیریت دستگاههای حساس تخصصی حوزه پیشگیری و مقابله با آسیب های اجتماعی سهم یک نماینده می شود و مدیر دستگاه متولی تا یک ساعت قبل از معارفه ،از مدیر شدنش بی‌خبر است ،انتظار داشت که خودکشی در ایلام ریشه کن شود !اگر این انتظار وجود دارد باید در سلامت روحی افراد شک کرد !
مگر می شود بدون برنامه و چشم انداز ،مدیریت یک دستگاه نقش آفرین در حوزه زیست افراد جامعه را به یک فرد واگذار کرد ؟! آیا این خود بخشی از علل یکه تازی آسیب های اجتماعی در استان نیست ؟؛
امروز باید به صراحت اعلام شود که اولا دستگاه متولی خودکشی در ایلام کیست و چکار می کند ؟ میزان اعتبارات دریافت شده در این حوزه را اعلام نمایند و بگویند که چگونه و کجا هزینه شده است !طرح ها و برنامه های مقابله ای و پیشگرانه در حوزه آسیب های اجتماعی به چه کسانی و چگونه داده شده است ؟ خروجی آنها چه بوده است ؟!نمایندگان هم به جای ژست مردم داری و حضور در فاتحه در گذشتگان ،بگویند برای مقابله با این پدیده شوم در ایلام چکار کرده اند؟!
منتظر جواب این سوالات هستیم تا در مطالب بعدی تخصصی تر به این موضوع ورود کنیم. /م
عالی بود، درود برشما