سازنده مین زیردریایی در گفت‌وگو با ایسنا:
دانشجوی 19 ساله نخبه کشوری با انتقاد از عدم تلاش مسئولان برای حفظ نخبگان کشور گفت: بزرگترین توهینی که می‌شود گفتن عبارت «فرار مغزها» است برای همین باید بگوییم «فراری دادن مغزها» چرا که باید دید چه بر سر نخبگان کشور می‌آید که آن‌ها حاضر می‌شوند کشور و خانواده و تمامی علایق خود را کنار گذاشته و به کشوری غریبه بروند.
به گزارش ایسنا منطقه قزوین، محمد ریاحی 19 ساله متولد رفسنجان، دانشجوی رشته مهندسی برق در دانشگاه بین‌المللی امام خمینی(ره) است که از سال 1387 در حالی که تنها 10 سال داشت فعالیت‌های علمی خود را از پژوهش سرای دانش آموزی امام محمد باقر (ع) رفسنجان در بخش رباتیک آغاز کرد.
فعالیت‌های اولیه وی در بخش رباتیک ادامه یافت و بعد از مدتی در سطوح تخصصی‌تر چون الکترونیک، مکانیک و برنامه‌نویسی تخصصی ورود پیدا کرد.
محمد ریاحی در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، با بیان اینکه تخصص اصلی من در بخش اسلحه و سامانه دفاعی است، اظهار کرد: تاکنون چندین مدل از تسلیحات که عمده آن در بخش دریایی ساخته‌شده تأییدیه گرفته و مابقی نیز در حال طی فرایندهای تائید و ساخت است.
وی عنوان کرد: شهر رفسنجان از شهرهای کویری کشور است اما فعالیت‌ها و تسلیحاتی که ساخته‌ام در بخش دریایی کارایی دارد، شاید دلیل آن این باشد که از طرف مادری اصالتم به شهر قشم برمی‌گردد.
این دانشجوی نخبه دانشگاه بین‌المللی امام در پاسخ به این سؤال که چرا به سمت ساخت اسلحه و سامانه دفاعی رفتید، گفت: ما در فامیل و بستگان فرد نظامی نداریم اما من به این سمت گرایش پیدا کرده و علاقه‌مند برای ساخت و همکاری با نیروهای مسلح شدم که خوشبختانه در حال حاضر هم نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی و نیروی دریایی سپاه پاسداران و حتی نیروی انتظامی از من حمایت کرده و می‌کنند.
وی اضافه کرد: از سال 1393 براساس راهکارهای دفاعی کشور در بحث تنگه هرمز نیاز به سلاحی بود که در عین حال که راه دشمن را به‌طور معقول سد کند، مانع عبور و مرور خود ما نشود، ازاین‌رو کلاس‌بندی‌های متفاوت سلاح‌ها را مطالعه کرده و دیدم که این کار در کلاس مین دریایی میسر است و ظرفیت بسیار خوبی دارد.
ریاحی با اشاره به راه اندازی انجمن نخبگان دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره) عنوان کرد: با حمایت مرکز رشد دانشگاه امام به «سیزدهمین دوره مسابقات رباتیک، هوش مصنوعی و نمایشگاه اختراعات و ابتکارات» که در دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل برگزار شد، اعزام شدیم و توانستیم مدال های طلا و برنز مسابقات را در گروه مهندسی پزشکی و مدال نقره را در گروه مهندسی برق به دست آوریم.
وی افزود: همچنین مقام دوم لیگ اختراعات و ابتکارات را هم کسب کرده و مدال های طلا و برنز را به صورت فردی گرفته و مدال نقره را به صورت تیمی گرفتیم. مقام دوم لیگ هم بصورت فردی بود.
مین دریایی یک شروع برای طرح‌ها و ایده‌های بعدی بود
مخترع مین دریایی تصریح کرد: اقوام من از صنعت گران با سابقه در رفسنجان به شمار می‌روند ازاین‌رو به‌واسطه کمک‌هایی که از طرف آن‌ها داشتم امکانات و موجودی خود را برای تولید سامانه دفاعی تغیر و به سازی کرده و از صفر تا صد را در رفسنجان طراحی و تولید و بومی‌سازی کردم. سیستم «مین دریایی اروند» در آزمایش‌های اولیه نتایج خوبی گرفت که بعدازآن برای ساخت مدل‌های پیشرفته‌تر اقدام کردم. طرح در دوره دوم و سوم جشنواره ملی «دریا مسیر پیشرفت» توانست مقام دوم را به دست آورد.
وی افزود: سلاحی که ما ساخته‌ایم تطبیق‌پذیر با شرایط تنگه هرمز، خلیج‌فارس و دریای عمان است و امکان دفاع ساحلی بهتری را به نیروهای دریایی می‌دهد و در عین حال بستن تنگه‌ها، دفاع در سکوها، عدم تأثیر منفی در عبور و مرور کشتی‌های تجاری و نظامی کشور مؤثر بوده اما در برابر دشمن دو حالت بازدارندگی و تهاجمی می‌تواند اقدام کند.
ریاحی تصریح کرد: مین دریایی دارای سابقه‌ای بلند است که می‌توان از پدر «نوبل» نام برد که اولین مین دریایی جهان را ساخت و به سبب آن ثروت بسیاری شامل حال آن‌ها شد و در جنگ‌های استقلال آمریکا هم از آن استفاده شد.
این دانشجوی دانشگاه بین‌المللی امام خمینی(ره) با بیان اینکه در ابتدای کار باور اینکه یک دانش‌آموز در رفسنجان اقدام به ساخت سلاحی که راهکار دریایی جامعی داشته باشد، برای نیروهای مسلح دشوار بود، گفت: در ابتدای کار هر جا که می‌رفتیم و پروپوزال طرح را ارائه می‌کردم با خنده بدرقه می‌شدم اما دلسرد نشده و پیگیری‌های مداوم خود را بدون حمایت نیروهای مسلح ادامه دادم و در نهایت بعدازاینکه طرح در جایگاه بلند خود قرار گرفت نیروی دریایی سپاه پاسداران و ارتش به‌صورت جدی و همه‌جانبه از این طرح حمایت کردند.
وی ادامه داد: این طرح در مرحله آزمایش قرار دارد و آزمایش‌های اولیه در رفسنجان مشکل بود لذا نیروی دریایی با حمایت خود زمینه آزمایش‌های آن را ایجاد کرد و در آینده نزدیک انجام خواهد شد و تولید انبوه آن نیز بسته به نظر نیروهای مسلح و نیاز آن‌ها انجام خواهد شد.
ریاحی خاطرنشان کرد: مین دریایی یک شروع بود که بعد از آن با مشاهده اینکه در زمینه تسلیحات جای کار بسیار است و نیازهای کشور در این راستا می‌طلبد که به‌صورت جدی‌تری در کنار نیروهای مسلح ورود پیدا کنیم، باعث شد در زمینه‌هایی چون دستگاه‌هایی برای کماندوهای ویژه، پدافند هوایی و پهباد نیز ایده‌های خود را مورد توجه و مطالعه قرار دهم.
وی اظهار کرد: دوست داشتم در دانشگاه مالک اشتر که دانشگاه نیروهای مسلح است، تحصیل کنم اما امسال در مقطع کارشناسی پذیرش نداشت، همچنین رشته مهندسی رباتیک در دانشگاه سبزوار و مهندسی مکاترونیک در دانشگاه شاهرود نیز از رشته‌های مورد علاقه من بود که متأسفانه از سیستم کشوری حذف شدند، از این رو به اجبار به رشته برق آمدم و بعد از ورود متوجه شدم اقدامات و دانش من خیلی بیشتر از آموزش‌هایی است که در دانشگاه داده می‌شود.
عدم باور نخبگان موجب زده شدن آن‌ها از ادامه مسیر می‌شود
دانشجوی 19 ساله نخبه کشوری اضافه کرد: من از رفسنجان تمامی وسایل و ادوات آزمایشی را با خودم آورده و در فضای خوابگاه قرار دارم تا زمان را برای ادامه تحقیقات و روند فعالیت‌های خود از دست ندهم به‌گونه‌ای که
دانشجویان دیگر به اتاق من می‌گویند کارگاه برق محمد ریاحی!
وی با بیان اینکه در حال حاضر کسب رتبه و امتیاز در جشنواره خوارزمی هیچ‌گونه سهمیه و امتیازی برای دارندگان آن ندارد، گفت: به‌عنوان کسی که 4 دوره در جشنواره خوارزمی حضور داشتم از دیدن برخی داوری‌های غیرتخصصی بسیار ناراحت می‌شوم، مشکلی که در طرح‌ها و اختراعات من هم دیده شد چرا که در نظر گرفتن یک داور کامپیوتر برای داوری اسلحه و مین دریایی اقدامی اشتباه است و آن‌ها در مقابل اعتراض من مبنی بر لزوم ورود داوری متخصص از نیروی دریایی که شناخت از تجهیزات نظامی دارد گفتند که نیازی نیست.
این دانشجوی 19 ساله نخبه کشوری تصریح کرد: اولین مشکلی که در برخورد با نخبگان جامعه وجود دارد عدم باور توانایی‌های آن‌ها است به‌گونه‌ای که من‌بعد از اتمام دوران دانش‌آموزی خوشحال شدیم که وارد دانشگاه می‌شویم و دیگر نمی‌شنوم که محمد دانش‌آموز چگونه مین ساخت اما در دانشگاه نیز متأسفانه این روند ادامه دارد و توانایی ما را باور ندارند.
سازنده مین زیردریایی با بیان اینکه بنیاد نخبگان امروز در حوزه دانش‌آموزی و دانش جویی در سطح واقعی خودش نیست، ادامه داد: اکثر نخبگان کشور از این موضوع ناراحت هستند و بسیاری نیز به دلیل همین رفتارها از ایران می‌روند و ترجیح می‌دهند توان و دانش خود را در جایی به کار برند که آن‌ها را باور می‌کنند.
ریاحی با بیان اینکه بزرگترین توهینی که می‌شود گفتن عبارت «فرار مغزهاست» تأکید کرد: باید بگوییم «فراری دادن مغزها» چرا که باید دید چه بر سر نخبگان کشور می‌آید که آن‌ها حاضر می‌شوند کشور و خانواده و تمامی علایق خود را کنار گذاشته و به کشوری غریبه بروند.
وی عنوان کرد: متأسفانه گویی مسئولان هم از رفتن نخبگان و مغزهای کشور به آن‌سوی مرزها و به‌راحتی از دست دادن آن‌ها دردشان نمی‌آید و غصه‌ای برای آن نمی‌خورند.
بیماری‌ام بهانه‌ای شد برای ساخت دستگاه همیار تزریق!
این نخبه جوان کشور خاطرنشان کرد: تاکنون دعوت‌نامه و پیشنهادهایی از جشنواره اختراعات آلمان داشتم، دوست دارم در کشور خودم برای خدمت به ایران باشم چرا که این هدف من است با این حال به سبب بیماری نادری از نوع روماتیسم که آسیب جدی به زندگی من وارد کرد منتظر تصمیم شورای پزشکی و با حضور دکتر سمیعی برای درمان هستم.
سازنده مین زیردریایی در خصوص بیماری خود افزود: متأسفانه از شهریور 95 سال هم‌زمان با دادن کنکور به این بیماری مبتلا شدم و دستم آسیب جدی دید به‌گونه‌ای که در نتیجه آن از نوشتن منع کامل شدم حال آنکه رشته تخصصی و فعالیت‌های من به‌گونه‌ای بود که باید مسیر خود را ادامه می‌دادم. در حال حاضر روند بیماری کنترل و متوقف شده است.
وی بیان کرد: بیماری در سطح پیشرفت ای قرار داشت و به کمک تزریق فعالیت‌های خود را ادامه دادم با این حال از آنجا که بیماری مشکلاتی را برای کتفم به وجود آورد به‌گونه‌ای که امکان اینکه هر روز تزریق داشته باشم را نداشتم، برای همین دستگاه ساده‌ای مکانیکی با قیمت بسیار پایین را به نام «همیار تزریق» ساختم که یک ثبات دهنده و کمک دهنده در بحث تزریقات زیرجلدی است و برای بسیاری از بیماران کاربرد دارد، این دستگاه نیاز به دانش خاصی برای استفاده ندارد و همه طیف‌های سنی می‌توانند به‌راحتی از آن استفاده کنند.
ریاحی با اعلام اینکه این طرح در مسابقات استارت آپ کرمان مقام چهارم را به دست آورد و جشنواره اختراعات بابل نیز مدال برنز را به دست آورد، افزود: بعد از ساخت نمونه‌ای از این دستگاه و آزمایش آن روی بدن خودم متخصصان این حوزه مرا به داروسازی‌های مطرح کشور معرفی کردند تا این محصول تولید انبوه شده تا بیماران بتوانند از آن استفاده کنند.
این جوان 19 ساله و نخبه کشوری در پایان با بیان اینکه جمعیت گمنام بسیاری در پشت اسم «محمد ریاحی» فعالیت کردند تا من بتوانم طرح‌ها و ایده‌های خود را عملیاتی کنم، عنوان کرد: بی‌شک طرحی که بخواهد مقبول و کاربردی باشد کمک‌های بسیاری را در پشت‌صحنه دارد که از جمله آن می‌توانم به خانواده‌ام اشاره‌کنم که همیشه کنارم بوده و گاهی تا نیمه‌های شب برای آزمایش دستگاه کنار من بوده و از من حمایت کردند. پژوهش سرای منطقه رفسنجان و مدیر دبیرستانی که در آن تحصیل می‌کردم نیز از جمله مشوق‌های من بودند که زمینه ادامه فعالیت‌های علمی را برای من مهیا کردند.