به گزارش تابناک یزد، روح الله فلاح تفتی، از دانش آموختگان عمرانی استان در یادداشتی نوشته است:
اخیرا در نشست کانون تفکر اقتصاد یزد با موضوع بررسی سند آمایش استان یزد شرکت نمودم. جلسه با حضور جمعی از اساتید دانشگاه و نمایندگان نهادهای دولتی برگزار گردید.
مباحث عمدتا پیرامون نقایص و کاستی های سند آمایش استان بود. این قسمت برای بنده که قبلا نیز در چنین جلساتی شرکت کرده بودم و عمدتا پیرامون نقاط قوت اینگونه اسناد صحبت می‌گردید جالب بود.
اما آنچه که جای تعجب داشت این بود که هنوز به جای بررسی روندها به ارزشیابی رخدادها پرداخته می شد. مثلا بعضی به حذف صنعت خودرو سازی در سند آمایش استان یزد و مقایسه آن با خودرو سازی تاتا در هند و یا پرورش لوبیا در برزیل به جای صنعت IT اشاره می نمودند.
به نظر می رسد سند امایش نباید نسبت به حذف یا تقویت صنعتی در استان توصیه داشته باشد بلکه می تواند توصیه های ارشادی نسبت به حمایت از بخش خصوصی در هر صنعتی پس از رسیدن به درصد یا حدی از رشد از طرف بخش دولتی و بانک ها ارئه نماید.
این سند باید ضمن نگاه دوردستانه به پیشرفت و رشد و تغییر تکنولوژی، مواردی برای بازنگری و بروز نمودن خود نیز ارائه نماید. چه آنکه به خاطر دارم برای نصب و راه اندازی یک سیستم مخابراتی مقرر شد تا ساختمانی بزرگ ساخته شود پس از پایان ساختمان تکنولوژی به قدری پیشررفت نموده بود که برای سیستمی پیشرفته تر تنها به 20 درصد فضای در نظر گرفته شده نیاز بود و مابقی با تغییر کاربری مورد استفاده قرار گرفت ولی نمی توان مطالعه سند امایش را به دلیل انتظار برای تغییرات به تعویق انداخت.
این سند در زمانی در جلسه مورد بحث قرار می گرفت که در فاصله زمانی نزدیکی از آن دکتر رنانی در مورد تحول سیستم آموزشی در خانه فرهنگ صدوقی در یزد سخنرانی نموده بود.
این سخنرانی جذاب و مستند می تواند سرفصلی در سند آمایش باشد تا منجر به نزدیکی صنعت و دانشگاه گردد. مشکل بزرگ صنعت نبود نیروی کار متبحر و متخصص و مشکل دانشگاه عدم جدی گرفته شدن توسط صنعت است. اگر سیستم های پرداخت و پاداش اساتید و رتبه بندی دانشجویان با تاثیر ایشان در صنعت و پذیرششان در تحولات جامعه گره بخورد قطعا نزدیکی بیشتر این دو بخش را در پی خواهد داشت.
نگاه توسعه ای حاکم در جلسه بسیار محسوس بود هر چند بعضی نگاه توسعه ای سخت افزاری و بعضی نرم افزاری داشتند. تعدادی افزایش تعداد صنایع فعلی و بعضی استقرار صنایع جدید را خواستار بودند و البته نگاه جدی دیگری بر توسعه و ارتقاء بازار و سیستم های فروش و تطابق نوع و کیفیت تولید با نیاز بازار را خواستار بودند لکن نگاه همه به توسعه استان در بخش صنعت بود.
در این راستا سند آمایش استان لازم است به آن قسمت از نیاز بخش خصوصی که دولت می تواند در آن موثر باشد نگاه ویژه ای داشته باشد. قطعا دولت در بخش تعرفه های صادراتی، باز کردن فضای تعامل صنعتی و تجاری با کشورهای همسایه و یا تعرفه ها و جرایم و تشویقات مالیاتی و تامین اجتماعی می تواند موثر باشد اما دخالت او در فضای رقابتی کسب و کار همیشه مضر بوده است.
به نظر می رسد با توجه به اراده مقامات ارشد استان در اجرایی شدن سند آمایش استان یزد و تاثیر آن بر کلیه تصمیم گیری های استان؛ ایجاد یک دبیرخانه دائمی برای به روز آوری و تجدید نظر در سند آمایش مفید تر از بررسی هایی است که موجب تطویل و تاخیر در مطالعه و تنظیم این سند خواهد بود. در دنیای پرتحول امروزی و به خصوصی شرایط فعلی کشور ما نه تنها تاخیر غیر مجاز است که بستن چشم بر تغییرات فرآیندی و تثبیت یک نگاه کلی نگر بر توسعه استان گناهی نا بخشودنی است.