به گزارش تابناک : هر وقت دولت توفیق پیدا کرده و حتی بدنه مایل به اصولگرایان به دولت نظر مثبت پیدا میکنند؛ چند وزیر را استیضاح یا تخریب میکند. این جناح اکنون نیز در همین راستا میکوشد. وزرا را زیر سوال برده و میخواهد که دولت را فشل کند.
این تخریبها در مقاطع مختلف شدت و ضعف داشته است. این شدت و ضعف به زمانی بستگی دارد که بخش تمامیتخواه جناح اصولگرا برخی از مناصب قدرت را از دست میدهد. شاهد بودیم که در دولت نهم برای انتخابات ریاستجمهوری تمام قد و با تمام توان از احمدینژاد حمایت کردند. مخالفت با دولت روحانی از سال ٩٢ آغاز شد، البته اوایل تخریبها کمرنگ بود. در حقیقت فضای کشور اجازه نمیداد تا این مخالفتها فضا را مسموم کند.
مخالفتهایی که در دولت یازدهم شروع شد و شدت گرفت، حتی در مقایسه با دولت اصلاحات بیشتر بود. یکی از اهداف مخالفان مستاصل کردن دولت بود و برای رسیدن به اهدافشان حوزه سیاست خارجی را به عنوان محور انتخاب کردند. هدف دوم از حمله به دولت روحانی این بود که بحرانآفرینی و فسادهای دولتهای نهم و دهم را از چشم جامعه بپوشانند و کمرنگ کنند. اجازه ندادند که روحانی در چند ماه اول دولت یازدهم به مردم بگوید چه وضعیتی را تحویل گرفته است.
اصولگرایان در این تخریب کردنها موفق نبودند و این ناموفقی دلایل متعدد داشت. نخست اینکه دولت یازدهم یک استراتژی فراملی را در پیش گرفت و مردم در این خصوص حساسیت داشتند و به حل مناقشات با قدرتهای بزرگ دنیا اهمیت میدادند. علت دوم این بود که ارکان از رهبر معظم تا مجلس شورای اسلامی حرکت دولت را تایید میکردند. سومین دلیلی که موجب شد تا اصولگرایان موفق نباشند، حمایت بیدریغ مردم از استراتژی دولت بود. حمایت بیشائبه و به دور از توقع جناح اصلاحطلب نیز یکی دیگر از دلایل عدم موفقیت اصولگرایان در تخریب دولت بود. استراتژی مخالفان روحانی این بود که از ابتدای دولت دوازدهم ساز ناکارآمد بودن دولت را کوک کنند و اجازه ندهند که اصلاحات آغاز شده در دولت یازدهم به نتیجه برسد.
مصداق مشخص این رویه بازداشت برادران رییسجمهور و معاون اول در مقطع انتخابات بود. مخالفان دولت نگاهی به انتخاباتهای آینده دارند و در این راه از هیچ تخریبی دریغ نخواهند کرد. شرایط کنونی کشور و بحران اقتصادی و اجتماعی فعلی ایجاب میکند که همه جریانهای سیاسی از موضع آشتی ملی وارد عمل شوند زیرا با حذف یک جریان سیاسی و ناسزاگویی نمیتوان کاری از پیش برد و مملکت را در مسیر توسعه قرار داد. همه ارکان نظام باید این رویکرد را داشته و خواستار انسجام و وفاق ملی باشند.
باید به این باور رسید که دولت به تنهایی قادر به عبور از بحرانها نیست و تشدید بحرانها از سوی اصولگرایان به معنای لطمه زدن به کشور است. کنار نشستن سیاستمداران کشور نتیجه خوبی نخواهد داشت زیرا در مقطع تاریخی حساسی هستیم و باید بدانیم که هر کس دغدغه نظام جمهوری اسلامی را دارد، باید برای حل مشکلات کشور تلاش کند.
منبع : روزنامه شرق