در آستانه سال ۲۰۳۰؛ نشریه «درام» در گزارشی آینده‌نگرانه از شماری از کارشناسان حوزه‌های مختلف که از نظر آن‌ها دنیای ۱۰ سال بعد به چه شکلی خواهد بود؟ و البته این که این نوآوری‌ها و پیشرفت‌هایی که در سال‌های اخیر به چشم می‌آید، آیا واقعاً دنیا را به جایی بهتر برای زندگی بدل کرده- یا که فقط امکانات و ابزار‌های بیشتری هستند که حواس‌های مردمان را به خود معطوف می‌سازد؟!
در آستانه سال ۲۰۳۰؛ نشریه «درام» در گزارشی آینده‌نگرانه از شماری از کارشناسان حوزه‌های مختلف که از نظر آن‌ها دنیای ۱۰ سال بعد به چه شکلی خواهد بود؟ و البته این که این نوآوری‌ها و پیشرفت‌هایی که در سال‌های اخیر به چشم می‌آید، آیا واقعاً دنیا را به جایی بهتر برای زندگی بدل کرده- یا که فقط امکانات و ابزار‌های بیشتری هستند که حواس‌های مردمان را به خود معطوف می‌سازد؟!
به گزارش تابناک همدان، «درام» پاسخ این پرسش را در چند فصل از زبان آینده‌پژوهان مختلف نقل کرده است. کارشناسانی که درباره این که دهه ۲۰ چگونه پیش خواهد رفت؛ تحلیل‌هایشان را ارائه داده‌اند؛ و البته این که دهه آینده چگونه دورانی خواهد بود؟ آیا همه‌گیری کرونا در آینده به عنوان موجد تغییرات گسترده و رادیکال به یاد خواهد آمد؟!
یکی از کارشناسانی که درباره این پرسش‌ها صحبت کرده؛ به مسایل جوانان در ده سال آینده می‌پردازد و با کنایه به آرمانگرایی همیشگی جوانان می‌گوید جوانانی که در سال ۲۰۲۰ به دنبال فتح و نجات جهان بودند، در سال ۲۰۳۰ نیز دنبال همین هدف خواهند بود.
اما از نظر پاندمی کرونا- این همه‌گیری چه ردپایی در ده سال آینده به جای خواهد گذاشت؟
کارشناسان با اشاره به این که «این همه‌گیری واقعاً ضربه بزرگی بوده»؛ به رکود اقتصادی پیامد پاندمی کرونا اشاره می‌کنند؛ و البته افزایش رشته‌های تحصیلی و مشاغل رشد یافته به دلیل کرونا- که در این زمینه می‌توان به افزایش شمار دانشمندان، پزشکان و البته کارمندان بیشتری اشاره کرد. یعنی ده سال دیگر شمار پزشکان و پرستاران در قیاس با سال ۲۰۲۰ بیشتر خواهد بود.
ولی از نظر سلامتی؛ این موضوع که در دهه ۲۰۲۰ تبدیل به یک اولویت مهم شد- و حتی در نگاه برخی از دولت‌ها بر اقتصاد نیز مقدم دانسته شد، در سال ۲۰۳۰ نیز در خط مقدم اهداف و ماموریت‌های افراد و مشاغل گوناگون خواهد بود.
فارغ از سلامتی افراد، سلامتی کره زمین نیز در این میان اهمیت زیادی دارد- و خواهد داشت. مبارزه با تغییرات اقلیمی که برای ایجاد جهانی بهتر و سالم‌تر حیاتی است، در ده سال آینده اهمیت بیشتری نیز پیدا خواهد کرد و حتی ممکن است بسیاری از شرکت‌ها یک یک افسر ارشد را در این زمینه به استخدام خود درآورند.
درباره شهر‌های بزرگ و زندگی شهری نیز شاهد پیش‌بینی‌هایی از سوی آینده‌پژوهان هستیم. مثلاً این که تعداد شهر‌های بزرگ یا ابرشهر‌ها که در سال ۲۰۲۰، طبق گزارش سازمان ملل، ۳۴ شهر بزرگ (شهر‌های با بیش از ۱۰ میلیون جمعیت) بود؛ در سال ۲۰۳۰ به ۴۳ ابرشهر یا مگاسیتی خواهد رسید. شهر‌هایی با شهروندان مسن‌تری که به رغم عمر طولانی‌تری که تجربه کرده‌اند، به دنبال شرایط زیستی متفاوت‌تر و زندگی سالم‌تر هستند- و با آگاهی از این که زندگی در اتاق‌های کوچک بدون نور واقعی بیشتر از این مقدور نیست، آینده زندگی در یک مکان شهری را متفاوت از زندگی شهری سال ۲۰۲۰ می‌دانند.
مجله «درام» در ادامه با اشاره به این که در بازه زمانی ده ساله آینده تمرکز بیشتری روی فضای باز شهری صورت خواهد گرفت؛ از زندگی بیرون از خانه به عنوان جنبه‌ای از زندگی شهری که تا زمان همه‌گیری کرونا بدیهی بود، نام برده شده و آمده که برای داشتن کلان شهر‌های سالم باید در سال‌های آینده در طراحی شهری تجدیدنظر شود. یعنی می‌توان انتظار داشت که در سال ۲۰۳۰ شاهد فضا‌های بدون ماشین بیشتری خواهیم بود.
درباره زندگی شهری هم‌چنین باید به این نکته هم اشاره کرد که در سال ۲۰۳۰ ساعات اوج ترافیک نخواهیم داشت- و ساعات کاری انعطاف‌پذیرتر نیاز به رفت و آمد در ساعات مشخص به دفاتر کار را از میان برخواهد داشت.
سال ۲۰۳۰ در زمینه فن‌آوری نیز شاهد پیشرفت‌های بزرگی خواهیم بود؛ و البته فن‌آوری‌های بزرگ به‌طور فزاینده‌ای تاثیرگذارتر شده و نقش دولت را تحت‌الشعاع قرار خواهند داد. تکنولوژی‌ها پیشرفت‌های بزرگی در زمینه بهداشت، آموزش و زیرساخت‌های زندگی مدنی نیز به بار خواهند آورد.
پیش از پاندمی موج نفوذ فن‌آوری در زندگی روزمره مردم شدت گرفته بود. همه‌گیری کرونا این مسیر را تغییر داد و به تلاش‌های بزرگ فن‌آوری سرعت بخشید. این روند در سال ۲۰۳۰ به ایفای نقشی پیشرو در آموزش، خدمات دولتی و مراقبت‌های بهداشتی منجر خواهد شد.
«درام» در ادامه نوشته که ده سال دیگر در زمینه خلاقیت نیز یک تغییر پارادایم در راه است. یعنی فن‌آوری که تاکنون به عنوان دشمن خلاقیت و هنر محسوب می‌شد، با کمک هوش مصنوعی و واقعیت افزوده به مرحله‌ای دیگر ارتقا خواهد یافت. در واقع موج جدید طراحان خلاق، هوش مصنوعی را زمینه‌ای برای خلق چیز‌های جدید کرده- و خواهد کرد.
مقاومت هر چه بیشتر در مقابل قدرت متمرکز دولتی، ناسیونالیسم و البته هر نوع تمرکز دیگر رویکرد قطعی سال ۲۰۳۰ خواهد بود؛ و نیز حرکت به سوی مدل‌های غیرمتمرکز و جامعه باز- که شکل گردهمایی افراد را مشخص خواهد کرد. مثلاَ در کمپانی‌ها و شرکت‌های غیرمتمرکزی که شروع خواهند کرد به چالش کشیدن شرکت‌هایی مانند آمازون و گوگل- که قدرت برتر سال‌های همه‌گیری و البته پیش از پاندمی بودند.
موضوع قطعی دیگر از نگاه کارشناسان ظهور و صعود روبات‌هاست. جلوه‌ای از ظرفیت خلاق بشریت برای حل برخی از چالش‌هایی که در اطراف خود داریم؛ و البته راهی برای فراهم کردن شغل یا فرصت‌هایی برای مردم. یعنی برخلاف پنداری که درباره نقش روبات‌ها در بیکار کردن کارگران وجود دارد، این امکان می‌تواند به عنوان راهی برای افزایش مشارکت اقتصادی مردم در شرکت‌ها به کار گرفته شود.
در حقیقت به نظر می‌رسد در ده سال آینده شاهد ادامه سرمایه‌گذاری در راه‌حل‌های هوش مصنوعی خواهیم بود. حتی ممکن است بشر در مقطعی به توانایی ساخت مغزی که باهوش‌تر از ما باشد، دست یابد.
در پایان؛ باید به این واقعیت اشاره کرد که در طول تاریخ، پیش‌بینی و آینده‌بینی نشان‌دهنده آرمان‌ها یا خواسته‌های آن زمان بوده است. به این دلیل هم هست که در دهه ۱۵۰۰، پیش‌بینی‌های نوستراداموس شامل مواردی درباره جنگ، قدرت و مردان بود. یا در دهه ۱۸۰۰، هم‌زمان با انقلاب صنعتی، پیش‌بینی‌ها مواردی سیاسی را شامل بود. در دهه ۱۹۶۰ نیز انسان رویاهایش را در فضا تصور می‌کرد. برای همین هم هست که در ۱۰ سال گذشته، پیش‌بینی‌های بشر درباره آینده چنان بالینی، حداقلی و مبتنی بر فناوری بوده- که تقریباً به نظر می‌رسد می‌خواهیم به ربات تبدیل شویم. یعنی انگار از اینکه خودمان باشیم ناراضی و نگرانیم؛ بنابراین نیاز به بازپس‌گیری انسان داریم. این مهم‌ترین پیش‌بینی درباره سال ۲۰۳۰ می‌تواند باشد.
به گزارش تابناک همدان، «درام» پاسخ این پرسش را در چند فصل از زبان آینده‌پژوهان مختلف نقل کرده است. کارشناسانی که درباره این که دهه ۲۰ چگونه پیش خواهد رفت؛ تحلیل‌هایشان را ارائه داده‌اند؛ و البته این که دهه آینده چگونه دورانی خواهد بود؟ آیا همه‌گیری کرونا در آینده به عنوان موجد تغییرات گسترده و رادیکال به یاد خواهد آمد؟!
یکی از کارشناسانی که درباره این پرسش‌ها صحبت کرده؛ به مسایل جوانان در ده سال آینده می‌پردازد و با کنایه به آرمانگرایی همیشگی جوانان می‌گوید جوانانی که در سال ۲۰۲۰ به دنبال فتح و نجات جهان بودند، در سال ۲۰۳۰ نیز دنبال همین هدف خواهند بود.
اما از نظر پاندمی کرونا- این همه‌گیری چه ردپایی در ده سال آینده به جای خواهد گذاشت؟
کارشناسان با اشاره به این که «این همه‌گیری واقعاً ضربه بزرگی بوده»؛ به رکود اقتصادی پیامد پاندمی کرونا اشاره می‌کنند؛ و البته افزایش رشته‌های تحصیلی و مشاغل رشد یافته به دلیل کرونا- که در این زمینه می‌توان به افزایش شمار دانشمندان، پزشکان و البته کارمندان بیشتری اشاره کرد. یعنی ده سال دیگر شمار پزشکان و پرستاران در قیاس با سال ۲۰۲۰ بیشتر خواهد بود.
ولی از نظر سلامتی؛ این موضوع که در دهه ۲۰۲۰ تبدیل به یک اولویت مهم شد- و حتی در نگاه برخی از دولت‌ها بر اقتصاد نیز مقدم دانسته شد، در سال ۲۰۳۰ نیز در خط مقدم اهداف و ماموریت‌های افراد و مشاغل گوناگون خواهد بود.
فارغ از سلامتی افراد، سلامتی کره زمین نیز در این میان اهمیت زیادی دارد- و خواهد داشت. مبارزه با تغییرات اقلیمی که برای ایجاد جهانی بهتر و سالم‌تر حیاتی است، در ده سال آینده اهمیت بیشتری نیز پیدا خواهد کرد و حتی ممکن است بسیاری از شرکت‌ها یک یک افسر ارشد را در این زمینه به استخدام خود درآورند.
درباره شهر‌های بزرگ و زندگی شهری نیز شاهد پیش‌بینی‌هایی از سوی آینده‌پژوهان هستیم. مثلاً این که تعداد شهر‌های بزرگ یا ابرشهر‌ها که در سال ۲۰۲۰، طبق گزارش سازمان ملل، ۳۴ شهر بزرگ (شهر‌های با بیش از ۱۰ میلیون جمعیت) بود؛ در سال ۲۰۳۰ به ۴۳ ابرشهر یا مگاسیتی خواهد رسید. شهر‌هایی با شهروندان مسن‌تری که به رغم عمر طولانی‌تری که تجربه کرده‌اند، به دنبال شرایط زیستی متفاوت‌تر و زندگی سالم‌تر هستند- و با آگاهی از این که زندگی در اتاق‌های کوچک بدون نور واقعی بیشتر از این مقدور نیست، آینده زندگی در یک مکان شهری را متفاوت از زندگی شهری سال ۲۰۲۰ می‌دانند.
مجله «درام» در ادامه با اشاره به این که در بازه زمانی ده ساله آینده تمرکز بیشتری روی فضای باز شهری صورت خواهد گرفت؛ از زندگی بیرون از خانه به عنوان جنبه‌ای از زندگی شهری که تا زمان همه‌گیری کرونا بدیهی بود، نام برده شده و آمده که برای داشتن کلان شهر‌های سالم باید در سال‌های آینده در طراحی شهری تجدیدنظر شود. یعنی می‌توان انتظار داشت که در سال ۲۰۳۰ شاهد فضا‌های بدون ماشین بیشتری خواهیم بود.
درباره زندگی شهری هم‌چنین باید به این نکته هم اشاره کرد که در سال ۲۰۳۰ ساعات اوج ترافیک نخواهیم داشت- و ساعات کاری انعطاف‌پذیرتر نیاز به رفت و آمد در ساعات مشخص به دفاتر کار را از میان برخواهد داشت.
سال ۲۰۳۰ در زمینه فن‌آوری نیز شاهد پیشرفت‌های بزرگی خواهیم بود؛ و البته فن‌آوری‌های بزرگ به‌طور فزاینده‌ای تاثیرگذارتر شده و نقش دولت را تحت‌الشعاع قرار خواهند داد. تکنولوژی‌ها پیشرفت‌های بزرگی در زمینه بهداشت، آموزش و زیرساخت‌های زندگی مدنی نیز به بار خواهند آورد.
پیش از پاندمی موج نفوذ فن‌آوری در زندگی روزمره مردم شدت گرفته بود. همه‌گیری کرونا این مسیر را تغییر داد و به تلاش‌های بزرگ فن‌آوری سرعت بخشید. این روند در سال ۲۰۳۰ به ایفای نقشی پیشرو در آموزش، خدمات دولتی و مراقبت‌های بهداشتی منجر خواهد شد.
«درام» در ادامه نوشته که ده سال دیگر در زمینه خلاقیت نیز یک تغییر پارادایم در راه است. یعنی فن‌آوری که تاکنون به عنوان دشمن خلاقیت و هنر محسوب می‌شد، با کمک هوش مصنوعی و واقعیت افزوده به مرحله‌ای دیگر ارتقا خواهد یافت. در واقع موج جدید طراحان خلاق، هوش مصنوعی را زمینه‌ای برای خلق چیز‌های جدید کرده- و خواهد کرد.
مقاومت هر چه بیشتر در مقابل قدرت متمرکز دولتی، ناسیونالیسم و البته هر نوع تمرکز دیگر رویکرد قطعی سال ۲۰۳۰ خواهد بود؛ و نیز حرکت به سوی مدل‌های غیرمتمرکز و جامعه باز- که شکل گردهمایی افراد را مشخص خواهد کرد. مثلاَ در کمپانی‌ها و شرکت‌های غیرمتمرکزی که شروع خواهند کرد به چالش کشیدن شرکت‌هایی مانند آمازون و گوگل- که قدرت برتر سال‌های همه‌گیری و البته پیش از پاندمی بودند.
موضوع قطعی دیگر از نگاه کارشناسان ظهور و صعود روبات‌هاست. جلوه‌ای از ظرفیت خلاق بشریت برای حل برخی از چالش‌هایی که در اطراف خود داریم؛ و البته راهی برای فراهم کردن شغل یا فرصت‌هایی برای مردم. یعنی برخلاف پنداری که درباره نقش روبات‌ها در بیکار کردن کارگران وجود دارد، این امکان می‌تواند به عنوان راهی برای افزایش مشارکت اقتصادی مردم در شرکت‌ها به کار گرفته شود.
در حقیقت به نظر می‌رسد در ده سال آینده شاهد ادامه سرمایه‌گذاری در راه‌حل‌های هوش مصنوعی خواهیم بود. حتی ممکن است بشر در مقطعی به توانایی ساخت مغزی که باهوش‌تر از ما باشد، دست یابد.
در پایان؛ باید به این واقعیت اشاره کرد که در طول تاریخ، پیش‌بینی و آینده‌بینی نشان‌دهنده آرمان‌ها یا خواسته‌های آن زمان بوده است. به این دلیل هم هست که در دهه ۱۵۰۰، پیش‌بینی‌های نوستراداموس شامل مواردی درباره جنگ، قدرت و مردان بود. یا در دهه ۱۸۰۰، هم‌زمان با انقلاب صنعتی، پیش‌بینی‌ها مواردی سیاسی را شامل بود. در دهه ۱۹۶۰ نیز انسان رویاهایش را در فضا تصور می‌کرد. برای همین هم هست که در ۱۰ سال گذشته، پیش‌بینی‌های بشر درباره آینده چنان بالینی، حداقلی و مبتنی بر فناوری بوده- که تقریباً به نظر می‌رسد می‌خواهیم به ربات تبدیل شویم. یعنی انگار از اینکه خودمان باشیم ناراضی و نگرانیم؛ بنابراین نیاز به بازپس‌گیری انسان داریم. این مهم‌ترین پیش‌بینی درباره سال ۲۰۳۰ می‌تواند باشد.
منبع: شفقنا
