به گزارش پایگاه اطلاع رسانی نفتخیز، مهرماه 1400، وزارت نفت دولت سیزدهم با معرفی وزیر نفت، مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران و مدیرعامل مناطق نفتخیز جنوب وارد فصل جدیدی از تاریخ خود شد. فصل جدیدی که آن تاریخ را به دو بخش کهن و نوین تقسیم کرد.
فصل نوین هرچند با انبوه مسائل و مشکلات انباشته شده از دوران گذشته همراه بود که به گفته بسیاری از مدیران، شرایط صنعت زیر صفر بود، اما با تکیه بر توان و نیروی داخلی و افزایش همکاری میان صنعت و دانشگاه‌ها به سرعت شرایط در حال بازگشت به روال طبیعی و در مسیر یک تحولی بزرگ در حرکت است.
شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب، به عنوان بزرگترین شرکت تابعه شرکت ملی نفت ایران، با افزایش توجه به تولیدات علمی، فصل نوین خود و دانشگاه را رقم زد. براساس آمار این تحول جدید با افزایش رقم قراردادهای پژوهشی فناورانه از 1000 میلیارد ریال در طی 10 به 15000 هزار میلیارد فقط در سال 1401 قابل مشاهده است.
توسعه ارتباط صنعت و دانشگاه رویکرد جدید مناطق نفتخیز جنوب بود که افتتاح دفاتر پژوهشی در دانشگاه‌های مهم کشور و مراکز تحقیقاتی مانند دانشگاه شهید بهشتی، دانشگاه شیراز، دانشگاه شهید چمران اهواز و ... از مهمترین این اقدامات بود.
دومین رویکرد مناطق نفتخیز جنوب در مسیر جهش علمی، توجه به تولیدات بار اول به عنوان، سیاستی برای دور زدن تحریم‌های صنعت نفت، بود که انعقاد 5 قرار داد در این حوزه به ارزش 680 میلیارد ریال، که علاوه بر صرفه جویی ارزی به میزان 7میلیون یورو، باعث ایجاد 150 فرصت شغلی جدید نیز شد.
پیگیری و دریافت 3 مجوز با اعتبار مجموعاً 5 هزار میلیارد ریال و صرفه جویی ارزی به میزان 5 میلیون یورو، پیگیری جهت صدور مجوز 11 قرارداد مجموعاً به ارزش 15 هزار میلیارد ریال و صرفه جویی 22 میلیون یورویی و همچنین نهایی سازی بررسی فنی 10 مجوز با ارزش 20 هزار میلیارد ریال از دیگر اقدامات پژوهش و فناوری شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب در حوزه تولیدات بار اول بود.
این دستاوردهای علمی و پژوهشی و دیگر اقدامات همچون اخذ مجوز احداث مرکز مدرن ازدیاد برداشت در شرکت و همچنین امضای قرارداد پژوهشی با دانشگاه شهید چمران اهواز در زمینه ساخت تجهیزات کمپرسور دلاوال، نشان از شروع یک جهشی علمی نوین و بی‌سابقه در مناطق نفتخیز جنوب است که آینده کشور را درخشان تر خواهد کرد.
