عباس امام در یادداشت خود با نام «چرا باید حسین گازرانی را پاس داشت؟» نوشته است:
"نخست به این دلیل که ما مسلمانیم و اسلام به ما توصیه کرده است تا اگر مدعی پرستش ذات پروردگار هستیم، نخست باید زحمات بندگان خداوند را پاس بداریم «من لم یشکرالمخلوق، لم یشکرالخالق». استاد گازرانی نیز برای ورزش اندیمشک، این استان و کشور زحمت‌ها کشیده و تلاش‌هایی طاقت‌فرسا داشته است.
دومین دلیل ضرورت پاسداشت اسم و اعتبار استاد حسین گازرانی این است که ما ایرانی هستیم و بزرگداشت نام بزرگان این سرزمین وظیفه ملی تک تک ما ایرانیان است. استاد حسین گازرانی ملی‌پوش تیم فوتبال ایران و مایه سربلندی ایرانیان به خصوص در بازی‌های جام‌جهانی فوتبال در سال 1978 بوده است. این اسطوره فوتبالی با اسطوره‌های فوتبال ملی ایران زمین همچون علی پروین، ناصرحجازی، حسن روشن، حسن نظری، غفور جهانی، پرویز مظلومی، منصور رشیدی، نصرالله عبداللهی و حسین فرکی نیز همبازی بوده است. در همین بازی‌های جهانی بود که مجله دنیای ورزش با چاپ عکس رنگی گازرانی بالای عکس او نوشت: بالاتر از همه و مالک همه توپ‌های هوایی!
دلیل سوم ضرورت پاسداشت نام جناب گازرانی عزیز آن است که ما خوزستانی و از دیاری هستیم که مهد فوتبال این کشور و موتور محرک این ورزش پرجاذبه و پرطرفدار است. استاد حسین گازرانی در ویترین تاریخ پرافتخار فوتبال خوزستان قطعا با قد و قامت سرافراز خود در کنار نام‌آوران فوتبال خوزستان چون پرویز دهداری، محراب شاهرخی، مجید حلوایی، محمد صادقی، صفرایرانپاک، مجید بشکار، ناظم گنجابور و همتایان آنان ایستاده است.
چهارمین دلیل پاسداشت نام استاد گازرانی این است که ما اندیمشکی‌ها عموما یاد بزرگان خود را فراموش نمی‌کنیم. مگر می توان اندیمشکی ورزش دوستی باشی و یاد تلاش‌های بزرگان و پیشکسوتان ورزش این شهر را همچون روانشادان در چال بهادر، بهروز دالوند، زاهد خضیر، صادق درویشیان، احمدجمیل، صفر حسن‌پور، ناصری نیاکان، حسین دشتکی، مجیدکاییدی، احمدپورمهدی، هوشنگ وارمیلی، غلامحسین زرافشان، نعمت رشیدی و اصغرشریفی از خاطر برد؟ پیشکسوتان افتخارآفرین اندیمشکی مانند آقایان حشمت‌الله نژند، هوشنگ جاوید، رضا برومند، سعادت دیناروند، موسی بنیان، موسی فراهانی، ابراهیم لهراسبی، هوشنگ مثنوی، اسدحبیبی، رحیم سبزواری، نبی ششبلوکی، مجید ساعدی، منوچهر آذری و امثال آنان نیز قطعا در یاد و خاطره ما ماندگارند. از سوی دیگر، من شخصا تردیدی ندارم که چهره‌های استانی و ملی فوتبال اندیمشک مانند آقایان حسین پاکدل، مجید مثنوی، و غلام پاکدل در تلاش‌های آغازین فوتبال خود از نام و آوازه حسین کازرانی الهام گرفته‌اند.
دلیل پنجم بر ضرورت پاسداشت قهرمانی‌های حسین گازرانی آن است که حسین آقا نه تنها بزرگ که فراتر از آن از جرگه بزرگواران است. او خاکی و به دور از منیت و خودخواهی است که چه بسیار بزرگان در دام این بلیه اخلاقی گرفتار شده‌اند. کازرانی همان است که هست و همگان می‌بینند. نیازی به دورویی نداشته و ندارد. درون و برون ندارد و همین یکی از رموز محبوبیت این قهرمان ملی ما است.
ششمین دلیل ضرورت پاسداشت جناب گازرانی این است که در دوران قهرمانی و پیشکسوتی خویش همشهریان خود و فوتبالیست‌های تازه کار یا جویای نام را فراموش نکرده است. کوشیده تا در غم‌ها و شادی‌‌ها در کنار همشهریانش باشد. رنج سفرهای طولانی، خسته‌کننده و پرخطر را به عشق همراهی با بچه‌های اندیمشک به جان خریده و خود را تافته جدا بافته‌ای از عوام‌الناس ندیده است.
و آخرین دلیل بر بزرگی و بزرگواری جناب گازرانی حضور کارشناسانه غرورآفرین وی در برنامه‌های تخصصی نخبگان، زبدگان و پیشکسوتان فوتبال شهر، استان و کشور است.
اگر چه در بزرگی و بزرگواری حسین گازرانی بازهم دلایل بیشتری می‌توان برشمرد اما فعلا به همین اندک بسنده می‌کنم و در پایان، تندرستی و سربلندی هرچه بیشتر این قهرمان اندیمشکی، خوزستانی و ایرانی را از درگاه خداوند خواستارم."
منبع: ایسنا
