داستان بی حامی بودن صاحبان زمین در قطعهای مشهور به هفت آسیاب همچون سریالی بی پایان از اواخر دهه ۷۰ شروع شده و تاکنون ادامه دارد. از روزی که وزیر وقت جهاد سخاوت نمود آغاز گردید و تاکنون ادامه دارد. هیات مدیره مادام العمر و بازرسان همراه با هیات مدیره تعاونیها که این زمینها در اختیار آنها قرار داشت سکوت ادارات و نهادهای زیربط موجب گردیده که در اذهان عمومی این امر حاکم گردد که در تخلفات هیات مدیره تعاونی جهادکشاورزی و منابع طبیعی تعدادی از مسئولان امر هم نقش داشته اند به این معنی هستند عدهای از کارمندان این دو اداره کل که یک سانتی متر زمین دریافت نکرده اند و تعدادی از مسئولان بیش از یک قطعه زمین دارند و اکثرا به دیگران واگذار نموده اند حتی عدهای از آنها نمیدانند صاحب کدام زمین هستند که این خود جای سئوال است.
بیش از هزاران خانواده سرگردان هستند و کسی نیست که به فریاد این مردم برسد؛ و البته نمیتوان گفت که مسئولان زمان گذشته از استان رفته اند واز وضع زمینها خبر ندارند. مثلا آقای استاندار، معاونت هماهنگی و نیروی انسانی استانداری و... از کارمندان وقت جهادکشاورزی هستند که حتی خود در این زمینها سهیم هستند و در برابر تخلف این هیات مدیره سکوت اختیار کرده اند
زمین اهدائی آقای وزیر قرار بود بستری را فراهم نماید که عدهای انسان صادق صاحب سرپناه بشوند، اما شرایطی را فراهم نموده که حتی وارثان این انسانهای مظلوم هم به این زمین دسترسی نخواهند یافت. جهادگرانی که هدیه شجاعت و خدمتتشان مصیبتی شده است غیرقابل بیان به این معنی که در میان خانه و خانواده محکوم هستند به عدم پیگیری و در بین مسئولان هم به مزاحم همیشگی؛ صاحبان این زمینها از هرراهی که فکرش را بکنید صدای خود را بیان داشته اند، اما انگار اکثر مسئولان پنبه به گوش هستند و در قالب بیخیال درخواستهای مردم را به زیرمجموعههای خود منتقل مینمایند و دیگر خبری از پیگیری نیست چرا؟
درحالی که این زمینها جزئی از ۱۰ هزار هکتار زمینهای آبیدر است که در سازمان میراث فرهنگی و گردشگری در سالهای ۱۳۸۵ و ۸۶ توسط هیات وزیران و بازهم در سالهای ۱۳۹۰ و ۹۱ کارگروه استانی به صورت گردشگری مصوب دارد.
شایان ذکر است که با راهنمائی کارشناسان صادق میراث فرهنگی و گردشگری استان برای این زمینها طرح توجیهی گردشگری تهیه و ارائه گردیده است در حالی که این طرح بلتکلیف میباشد در میدان گاز شهر سنندج حوالی این زمینها اکنون محلی برای ارائه قلیان، بلال و. شده است. متاسفانه مکان تفریح و وقت گذرانی همشهریان شده است میتوان بیان داشت که مسئولان به مردم تعهدی ندارند که اینگونه سکوت اختیار کرده اند وگرنه مانند سایر استانهای دیگر حداقل همجوار مکانی برای گردشگری و استراحت نه تنها شهرمان، استانمان، بلکه سرتاسر کشور ایجاد نمود حتی باعت اشتغال زائی و ایجاد فرصت شغلی گردد.
علی آذری