تابناک اصفهان - یادداشت تحریریه: نمیدانم و نمیدانند بسیاری، که چه می شود با شهر و شهریان به هنگام فرارسیدن این ایام! انگار که بانگی فرادستی از آسمان به زمین بر قلب اهالی شهر خطاب می کند "حی علی العزا، حی علی البکا، فی ماتم الحسین، شهید کربلا!" و آن هنگام است که عزای غربت حسین (ع) شهید معصوم کربلا به جان و دل مردم می افتد و گریه می کنند و بر سر، صورت و سینه خود می زنند از غربت شهید کربلا؛ گریه می کنند و زجه می زنند از غربت و ظلمی که ۱۴۰۰ سال پیش در سرزمینی به نام کرب و بلا در حوالی کوفه صورت گرفته و برای تاریخ شیعه و جهان جاودانه شده است.
جاودانگی از جنس " جاء الحق و زهق الباطل"، جاودانگی از جنس مرگ باطل و زنده بودن حق، جاودانگی از جنس حسین(ع)، جاودانگی از جنس سید شباب اهل جنه که در غربت تمام، تشنه، برابر زنان و فرزندان، در کمال ناجوانمردی توسط دعوت کنندگان به کوفه در سرزمین غریب به شهادت رسید تا زنده بماند دین و نابود نکند ریا و تزویر و باطل و فتنه داخلی جان دین را...
آری محرم الحرام هر سال، کشور به کشور، استان به استان، شهر به شهر، روستا به روستا، ده به ده، جهان را بر هم میریزد و همه جهانیان را به سبب ظلم ناجوانمردانه اهل باطل به اهل حق و شهادت شاه مظلوم کربلا مجبور به جوشش می کند؛ جوششی از جنس زندگی!
محرم الحرام به سبب ذکر یاحسین(ع) جان و دل شیعیان اهل عالم را زنده می کند و حیات دوباره را به کالبد آن ها می بخشد!
شیعیان حضرت اباعبدالله الحسین (ع) در این ایام ثابت می کنند شهادت مظلومانه اربابشان آنقدر بر جان آنان گران و عظیم تمام شده که هر سال و هر روز در غم غربت ارباب خود، عزاداری و گریه می کنند و به سر و جان خود می زنند و فقط آماده ندای ' انا بقیه الله انا صمصام المنتقم' برای خون خواهی همه آن مظلومیت ها و اتفاقات تاریخی هستند! این تفکر است که محرم و ذکر عزاداری امام حسین (ع) را بعد از ۱۴۰۰ سال پرشور و با عظمت نگه داشته و تن و جان شیعه را سرزنده نگه داشته است.
آری غم شهادت ارباب شیعیان از همان روزهای اول زندگی بر جان و دل ما حک شد تا معیار حیات ما قرارگیرد و مبنای جنگ و صلح ما را تعیین کند. حک شدن نام حسین (ع) فارغ از هر چیزی برای ما معین کننده و تصدیق کننده حیات شیعه و راه ولایت است؛ راه و حیاتی که جانبخش روح شیعه در این سالها بوده و تجلی گاه جاودانه شدنراه اهل بیت و ولایت آنها (همان مسیر و طریقی که امام حسین (ع) به سبب زنده نگه داشتن آن شهید شد) در طول این سال ها بوده است.
از همین روست که محرم و ایام عزاداری شهادت حضرت اباعبدالله (ع) تجلیگاه زنده نگه داشتن و جاودانگی تفکر حسینی و شیعی بوده و می تواند در تکامل و به ثمر نشستن مسیر حق و طریق امام حسین (ع) نقش اصلی را بازی کند.