ممد نبودی ببينی شهر آزاد گشته؛ خون يارانت پر ثمر گشته
آه و واويلا كو جهان آرا؟ نور دو چشمان تر ما…
ممد نبودی ببينی شهر آزاد گشته؛ خون يارانت پر ثمر گشته
آه و واويلا كو جهان آرا؟ نور دو چشمان تر ما…
امیدم گشته نا امید بعد از هجر تو؛ یاران می آیند اندر پی تو
ای نخل غلتيده به خون، اشكی از شادی
هم چو من بفشان؛ روز آزادی!
خيل ياران را خيز و ياری كن؛ دشت شادی را آبياری كن
نخل در آتش شعله ور؛ گر چه شد بی سر
نو بتی ديگر گشته بار آور
شهد پيروزی خوشه ی خرما؛ زورق و من ماهی و دريا
ممد نبودی ببينی؛ گريه ی باران لاله روياند از تربت ياران…
گشته آبادان هرچه ويران شد؛ تربت ياران گلباران شد
ممد نبودی ببينی شهر آزاد گشته؛ خون يارانت پر ثمر گشته
آه و واويلا كو جهان آرا؟ نور دو چشمان تر ما…
