عضو هیات علمی و استادیار دانشگاه پیام نور مازندران، گفت:
اغلب حوضه‌های آبریز داخلی بخش دریای خزر به ویژه دشت هراز مهم‌ترین دشت شالیزاری کشور یا دشت تجن که نقش کلیدی در تولید محصولات کشاورزی موثر در امنیت غذایی دارد، با کسری منابع روبرو شده‌اند که نتیجه کاهش منابع و توسعه مصارف است.
بابک مومنی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: اگر نگاه تاریخی به منابع و مصارف آب در استان مازندران شود، طی ۱۵ سال اخیر یک روند کاملا متفاوتی را نسبت به آمار بلند مدت و ۵۰ ساله منابع و مصارف آب در استان شاهد خواهیم بود.
وی با اشاره به اینکه در پدیده‌هایی چون تغییر اقلیم و کاهش نزولات جوی با محدودیت منابع مواجه شده‌ایم، افزود: متاسفانه پتانسیل منابع آبی استان از ۶.۲ دهم میلیارد متر مکعب، امروزه به کمتر از ۴.۵ میلیارد متر مکعب رسیده و داشته‌ها به شدت تقلیل پیدا کرده است.
عضو هیات علمی و استادیار دانشگاه پیام نور مازندران، خاطرنشان کرد: همچنین در بخش کشاورزی و توسعه مصارف قسمت‌های دیگر مانند مصارف خانگی و صنعتی با رشد چشمگیر مصرف آب نیز مواجه شده‌ایم و متاسفانه باید دست‌اندازی از حوضه‌های آبریز مجاور نظیر فلات مرکزی ایران به منابع آبی حوضه آبریز خزر که باعث محدودیت آن نیز شده را هم باید اضافه کرد.
وی افزود: اغلب حوضه‌های آبریز داخلی بخش دریای خزر به ویژه دشت هراز مهم‌ترین دشت شالیزاری کشور یا دشت تجن که نقش کلیدی در تولید محصولات کشاورزی موثر در امنیت غذایی دارد، با کسری منابع روبرو شده‌اند که نتیجه کاهش منابع و توسعه مصارف است.
مومنی گفت: بنا بر اطلاعات موثق از کارشناسان خبره شرکت آب منطقه‌ای مازندران، دشت تجن با حدود ۵۱۲ میلیون متر مکعب کسری مخزن روبرو است و متاسفانه در دشت‌های مهم استان شکافی که بین مصرف و منبع به وجود آمده، در افق ۱۴۲۵ رو به رشد است.
این محقق، پژوهشگر و دکترای علوم مهندسی آب، یادآور شد: تا زمانی که در دوره امنیت آب قرار داریم باید با نگرش جهانی همسو باشیم. چرا که مسئله آب در آینده با چالش‌های اجتماعی و امنیتی مواجه خواهد شد و قطعا موضوعاتی همچون امنیت غذایی و اجتماعی جامعه را مورد هدف قرار می‌دهد.
وی با بیان اینکه هر چه زودتر و با تدابیر جدی‌تر در سطح مدیریت عالی استان با استفاده از ظرفیت‌های علمی برای اثبات حقانیت مازندران در سطوح ملی باید جلوی پدیده‌های شوم انتقال آب بین حوزه‌ای گرفته شود، اظهار کرد: استانی که در مصارف خود نقش کلیدی و اساسی را در امنیت غذایی کشور بر عهده دارد نباید به خاطر لابی‌های سیاسی و قدرت خاص بعضی از استان‌های همجوار به راحتی حق‌آبه تاریخی‌اش در مناطقی مانند هراز، تجن و تالار توسط بعضی از همسایگان با نگاه کمتر ملی و صرفا سیاسی، به آن دست درازی شود.