در جو موجودات هستی اشیاء تکویناً در این مسیر قرار دارند و فقط انسان است که با در اختیار داشتن دو نیروی عقل و غریزه انتخابگر است و میتواند در هر جهت که تمایل داشته باشد حرکت نماید.
خداوند عالم هستی را بر محور حق و عدل آفریده و بر همین محور استمرار دارد و تخطی از این مسیر موجبات دوری از قوانین عالم هستی را موجب میشود و زمینه دور شدن از عدالت را فراهم مینماید.
در عالم انسانها علما و دانشمندان ومهمترین وظیفه آنها هدایت امت و مردم در جهت نظام توحیدی و خدایی است. بدیهی است حوزویان و دانشگاهیان دو قشر فرهیخته جامعه در این امر مسئولیت خطیری داشتند و خود باید الگوی تمام عیار از حقمداری و عدالتخواهی و همراهی باشند، آنها اسوههای رشد و تعالی مردماند.
لذا برای رشد و تعالی جامعه قدم اول بین آنها وحدت و یکی شدن و هماهنگی و همکاری و همراهی برای هدایت جامعه است. بدیهی است این دو نیروی عظیم انسانی بزرگترین خدمات علمی، فرهنگی را میتوانند به جامعه ارائه دهند و تمدنسازی نمایند ولی زمانی موفق میشوند که آنها به یکدیگر کمک نمایند تا با انرژی بیشتری این مسئولیت را به انجام برسانند و در غیر این صورت در برخی اوقات ممکن است خنثی کننده فعالیتهای یکدیگر باشند مانند آنکه در دانشگاه آموزههای خاص ارائه شود و در حوزه بر خلاف آن، یا بالعکس، اگر چه باید پذیرفت زیربنای بسیاری از رشتههای تحصیلی از حیث منابع علمی و آموزشی براساس فرهنگ و نظام اسلامی تنظیم نیافتهو لااقل نیاز به تجدیدنظر دارد.
متأسفانه تاکنون این امر محقق نشده است. دانشگاه راه خود را در پیش دارد و حوزه راه خود را، حلقه وصل کننده ای نیست، زیرا در بینش و تفکر حوزویان و دانشگاهیان هنوز این باور محقق نشده است و تا این بینش باورپذیر گردد وحدتی در کار نخواهد بود.
اما چرا وحدت؟
1- برای ساختن جامعه اسلامی و الگوسازی از تمدن نوین اسلامی
2- برای ساختن مدینهای فاضله و برقرار ساختن عدالت اجتماعی
3- برای بهره برداری از تمام ظرفیتهای علمی و فرهنگی و هنری کشور
4- برای جلوگیری از تضییع سرمایه های مادی و معنوی کشور
5- برای مقابله با نظامات استکباری و سکولاریسم
6- برای رشد و تعالی علم به دانش، معنویت و فضائل اخلاقی
7- برای فهم روشن و کامل از معارف اسلامی و فرهنگ اهل بیت(علیهمالسلام)
8- برای دست یافتن به تمام حقوق و آزادی های انسانی
سید حسین محتشمی / مسئول فرهنگی و امور فوق برنامه دانشگاه آزاد اسلامی مشهد