سوال اینجاست آیا حالا که معلم گرفتار بیماریست باید دونده هم بشود و برای دریافت آنچه حق اوست به گدایی بیفتد ؟
آنچه که در زیر آورده شده است یادداشت ارسالی مخاطبان تابناک کهگیلویه و
بویراحمد است و این سایت محتوای آن را تایید یا تکذیب نمی کند. شما هم می
توانید نظر خود را در تایید یا تکذیب این مطلب بیان کنید.
بیمه طلایی یا کاسه گدایی؟!
در تمام دنیا بیمه و استفاده از آن شیوه ای معمول و از دیربازمرسوم بوده است.
بیمه نوعی اطمینان خاطر برای بیمه شونده است که با فراغ بال به فعالیت خود بپردازد تا در صورت بروز حادثه یا اتفاقی حامی وی باشد .
در کشور ما بیمه درمانی یکی از معمول ترین بیمه هاست که هر شخصی به سبب اطمینان سعی برای داشتن یکی از بیمه ها دارد و ادارات دولتی نیز کارمندان خود را موظف به پرداخت بیمه می کنندو تقریبا اجباریست.
اما در دولت گذشته توسط وزیر آموزش وپرورش تصمیم گرفته شد جهت رفاه حال معلمین بیمه ای تحت عنوان بیمه طلایی طراحی شود وهمان موقع اعلام شد که ما میخواهم معلم با افتخار با استفاده از این بیمه سرش را بالا بگیرد و دغدغه ای نداشته باشد .
اما گذر زمان وتغییر دولت وبه تبع تغییرسیاست ها ٬اما بیمه طلایی را بیمه ای تبدیل کرد که توانی اندک دارد و با بی اعتنایی از طرف منشی ها ی پزشکان مختلف وحتی بیمارستان ها مواجه شده است حتی بعضی از اماکن درمانی برای اینکه صاحب بیمه زحمت پرسیدن از طرف قرار داد بودن یا نبودن را متحمل نشوند نوشته ای بردیوار قاب میکنند که ((بابیمه طلایی فرهنگیان قراداری نداریم)).
بیمه ی فرهنگیان ، مبالغی قابل ملاحظه از هرنفر(بیمه شده) ماهیانه دریافت میکند و می بایست پس از پرداخت هزینه ها طی یک دوره تقریبا یک ماهه با ارائه مدارک آنهم نه بصورت کامل مقداری از هزینه ها برگشت داده می شود.
سوال اینجاست آیا حالا که معلم گرفتار بیماریست باید دونده هم بشود و برای دریافت آنچه حق اوست به گدایی بیفتد ؟ براستی آیا شان معلمی که قرار است انسان هایی آزاده بسازد اینست ؟ از مسئولین محترم آموزش وپرورش درخواست داریم از فضای سیاست زدگی بیرون آیند و کمی هم منزلت معلمشان را نه در شعار در عمل سامان بخشند.
بیمه نوعی اطمینان خاطر برای بیمه شونده است که با فراغ بال به فعالیت خود بپردازد تا در صورت بروز حادثه یا اتفاقی حامی وی باشد .
در کشور ما بیمه درمانی یکی از معمول ترین بیمه هاست که هر شخصی به سبب اطمینان سعی برای داشتن یکی از بیمه ها دارد و ادارات دولتی نیز کارمندان خود را موظف به پرداخت بیمه می کنندو تقریبا اجباریست.
اما در دولت گذشته توسط وزیر آموزش وپرورش تصمیم گرفته شد جهت رفاه حال معلمین بیمه ای تحت عنوان بیمه طلایی طراحی شود وهمان موقع اعلام شد که ما میخواهم معلم با افتخار با استفاده از این بیمه سرش را بالا بگیرد و دغدغه ای نداشته باشد .
اما گذر زمان وتغییر دولت وبه تبع تغییرسیاست ها ٬اما بیمه طلایی را بیمه ای تبدیل کرد که توانی اندک دارد و با بی اعتنایی از طرف منشی ها ی پزشکان مختلف وحتی بیمارستان ها مواجه شده است حتی بعضی از اماکن درمانی برای اینکه صاحب بیمه زحمت پرسیدن از طرف قرار داد بودن یا نبودن را متحمل نشوند نوشته ای بردیوار قاب میکنند که ((بابیمه طلایی فرهنگیان قراداری نداریم)).
بیمه ی فرهنگیان ، مبالغی قابل ملاحظه از هرنفر(بیمه شده) ماهیانه دریافت میکند و می بایست پس از پرداخت هزینه ها طی یک دوره تقریبا یک ماهه با ارائه مدارک آنهم نه بصورت کامل مقداری از هزینه ها برگشت داده می شود.
سوال اینجاست آیا حالا که معلم گرفتار بیماریست باید دونده هم بشود و برای دریافت آنچه حق اوست به گدایی بیفتد ؟ براستی آیا شان معلمی که قرار است انسان هایی آزاده بسازد اینست ؟ از مسئولین محترم آموزش وپرورش درخواست داریم از فضای سیاست زدگی بیرون آیند و کمی هم منزلت معلمشان را نه در شعار در عمل سامان بخشند.
نورالله حمیدی